از لحاظ لغت های ژاپنی، بون = سینی و سای = کاشتن هست که اگر آن را به صورت تحت الفظی بخواهیم عنی کنیم کاشت درخت در سینی خواهد شد در اصل سعی میشود که درختان به شکل پاکوتاه در یک بستر کم عمق میکارند و مهمترین ویژگی متمایز کننده این درخت شکل ظاهر آن می باشد.

بن‌سای Bonsai دارسان یا درخت ‌ریزه‌های ژاپنی، نوعی هنرِ سنتی ژاپنی در پرورشِ درختان و گیاهانی است که در اندازه کوچک ایجاد می‌شوند.

یک گیاه چوبی در حین رشد دستکاری می‌شود به‌طوری که به صورت یک درخت کوچک در خطوط ساده باقی مانده و ویژگی‌های اساسی یک نمونه طبیعی و کاملاً رشد یافته را به نمایش می‌گذارد. سنت بن‌سای با بیش از هزار سال قدمت بر اساس شکل هنر چینی پنزای “penzai” بنا شده است نویسه‌های چینی که برای نوشتن کلمه چینی ‘penzai’ استفاده می‌شوند در ژاپنی ‘bonsai’ تلفظ می‌شوند.

وام‌واژه بن‌سای اغلب به‌عنوان یک اصطلاح چتر برای همه درختان گلدان مینیاتوری به سبک شرقی استفاده می‌شود. با این حال، سنت بن‌سای زیبایی‌شناسی خاصی دارد که تحت تأثیر بودیسم ذن شکل گرفت. در نتیجه، بن‌سای معمولاً ظاهری هوشیارتر از مثلاً پنجینگ دارد. بن‌سای همچنین سبک‌های خاص خود را دارد که تا حدودی بر اساس فرم‌های رشد طبیعی درختان است. به ‌طور سنتی‌، فقط گونه‌های گیاهی مقاوم در ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرند که در خارج از کشور به نمایش گذاشته می‌شوند.